بررسی مارکرهای k‏i – ۶۷ ، pcna درفولیکول دندانی و کیست دنتی ژروس

سابقه و هدف: کیست دنتی ژروس شایع ترین کیست تکاملی ادنتوژنیک است که از r.e.e منشأ می گیرد و قابلیت تبدیل نئوپلاستیک به ضایعاتی نظیر ameloblastoma ، mucoepidermoid carcinoma وsquamous cell carcinoma را دارد. ki- 67، pcnaدو مارکر پرولیفراسیون سلولی می باشند که در کیست ها و تومورهایی با منشأ اپی تلیالی قابل ردیابی هستند. با توجه به شیوع این کیست و فولیکول دندان و عوارض شناخته شده آن ها و اهمیت اطلاع از مارکرهای دخیل در بروز آن ها و هم چنین وجود گزارشاتی مبنی بر مشارکت مارکرهای ki-67، pcnaدرایجاد آن ها این تحقیق برروی نمونه های موجود در بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت. تعداد20نمونه فولیکول دندانی و20 نمونه کیست دنتی ژروس که تشخـیص قطعی داشتند از فایـل دانشـکده خـارج و مـارکرهای p‏cna ki-67 بـا روشihc و به کارگیـری تکنیک streptavidin- avidin biotin در زیرمیکروسکوپ نوری بررسی شدند. نتایج با روش های آمارتوصیفی و تحلیلی مورد قضاوت آماری قرارگرفتند. یافته ها: از20 نمونه فولیکول دندانی 25% برای مارکرki-67 مثبت بودند .این مقدار برای کیست دنتی ژروس 70%بود. مارکر pcna در 35% فولیکول های دندانی و80% کیست دنتی ژروس مثبت بود. نتیجه گیری: به نظرمی رسدکه افزایش بروز مارکرهای p‏cna , ki-67 درپاتوژنزکیست دنتی ژروس دخیل باشد. بررسی نقش آن ها را با تحقیقات تحلیلی پیشنهاد می کنیم